قبل ما آقول أنا احبك : بغنِّي لك ( أبي إنسان ) :
يحس بــإحتياجي له| يقدّر قيمة إحساسي،
إذاضاقت بي الدنيا | ألاقي ( دنيته )
[ أحضان ] يلاقي جنّته ( وصلي ) و أشوفه كل جلّاسي!
أبي حضنه يدفّيني إلا من صحت له: ولهان
ويملي دنيتي فرحه، و ينفي [ حزني القاسي
ليتّ . . [ قلبيّ:025: ] . . منٍ جرٍوٍحه آفتهم ‘
غيرٍي عآإشٍ الجرٍح - مرٍّه - وإتعضَ ،
مآيحسٍ القلبّ }- منّ گثرٍ الألمْ
رٍآحتّ . . { الرٍآحهْ } . .
وٍعلى ( الله / العوٍّضْ . . !
|