الى متى تستمر الامنيات ولم يعُد فى العمر الا القليل ضاع العمر فى احشاء السنين وباقى العمر يَهِمُ بالرحيل ومات الامل فى لحظة لقاء ولم يعد لى غير اليأس بديل احيا بقلب وحيد عليل بلا حبيب بلا صديق بلا خليل تائه فى ظلمات يأس بلا نهار وضوء النهار فى عيونى هزيل غريب بين الاهل فى الاوطان شريد بين الليالى بلا دليل تجرى بى الايام مسرعة وكأنها تخشى لقاء جميل وشاخ القلب فى دنيا الامانى بإنتظار ممل قاتل طويل لم يَعُد يفيد التمنى ولم يَعُد يجدى الانتظار فلقاؤنا ياسيدتى اصبح من المستحيل .. يحيى